ارزیابی محیط زیست شهر اردبیل از منظر نوشهرگرایی

اصغرزاده یزدی، س. (1389). اصول پیشنهادی نوشهرگرایی در برنامه‌‌ریزی محله‌‌های شهری. مسکن و محیط روستا، 29(130)،50-63.

بهرامی، ی.، بحری انگورد، ن، قادری مطلق، ا.، و حسینی، س.ع. (1396). ارزیابی کالبدی محله‌‌های نوبنیاد شهری با استفاده از اصول شهرسازی نو (مورد: محله یاغچیان تبریز). آمایش جغرافیایی فضا، 7(25): 21-36.

بیکی تفتی، ح.، و جلیلی صدر آباد، س. (1401). برنامه‌ریزی راهبردی توسعه محلات شهری با استفاده از اصول شهرسازی ایرانی-اسلامی و رویکرد توسعه محلات سنتی (TND)؛ نمونه مطالعاتی: محله فهادان نو شهر یزد. پژوهش‌‌های معماری اسلامی، 10(2): 929-944.

رنجبر، ف.، زیویار، پ.، و سرور، ر. (1397). تحلیلی بر تحقق پذیری اصول و معیارهای نو شهرسازی در بافت‌‌های قدیمی شهری ( مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران). جغرافیا. 16(57): 48-65.

روشنی، پ.، رهنما، م.، و افشاری، م. (1392). ارتقاء کیفی محلات مدرن شهری با بکارگیری رهیافت نوشهرگرایی (نمونه موردی: آزاد شهر مشهد). جغرافیا و توسعه فضای شهری، 2(3): 27-46.

سلطانی فرد، ه.، عبدالملکی، م.، موسوی، م.س.، و زنگانه، ا. (1401). ارزیابی مؤلفه‌‌های کیفیت سکونتی در محلات تاریخی شهر سبزوار (مطالعة موردی: محلة تاریخی سرده). پژوهش‌‌های جغرافیای انسانی، 54(1): 21-43.

شاطریان، م.، غلامی، ی.، و نظری، ا. (1401). مدلسازی و ارزیابی اصول نوشهرگرایی در محلات مرکزی شهرکاشان. علوم جغرافیایی، 22(66): 125-144.

عابدی، ش.، هنرمند، ا.، و ثقه الاسلامی، ع. (1399). مقایسه تطبیقی محله در شهرهای ایرانی اسلامی و محله در نهضت نوشهرگرایی؛ نمونه موردی: محله پایین خیابان و محلّه ولیعصر شهر مشهد. مطالعات طراحی شهری و پژوهش‌‌های شهری، 3(12): 13-20.

فرامرزی عوری، م.، فرامرزی اصل، م.، جمالی، س.، و ستارزاده، د. (1398). بومی‌‌سازی معیارهای نوشهرگرایی و رتبه‌‌بندی آنها در شهرهای سنّتی (نمونه موردی شهر اردبیل). فضای جغرافیایی، 19(67): 243-263.

فرجام، ر.، سلیمانی، م.، تولایی، س.، رفیعیان، م.، موحد، ع. (1392). توسعه شهری مبتنی بر ترکیب کاربری‌‌ها: مروری بر ادبیات دانشگاهی آن در ایران. پژوهش و برنامه‌‌ریزی شهری، 4(12): 23-48.

قربی، م.، و محمدی، ح. (1396). کاربست نظریه نوشهرگرایی در شهرسازی: موافقان و مخالفان. دانش شهرسازی، 1(1): 101-117.

کلانتری، م.، اسلامی پریخانی، ص.، مشکینی، ا.، و پیری، ع. (1401). نوشهرگرایی و حسّ مکان: مطالعه موردی محله هفت حوض شهر تهران. پژوهش‌‌های جغرافیای انسانی، 54(3): 801-814.

لطیفی، ا.، و صارمی، ح. (1399). معاصرسازی محلات قدیمی محدوده مرکزی شهرها با رویکرد توسعه محلات سنتی (TND) (مطالعه موردی: محله گُلَپا، همدان). جغرافیا و توسعه فضای شهری، 7(2): 87-103.

محمدی دوست، س.، خانی زاده، م.، و زیلابی، ش. (1395). امکان‌‌سنجی بکارگیری اصول نوشهرگرایی در بازآفرینی پایدار محلات ناکارآمد و مسأله‌‌دار شهری با تأکید بر رشد هوشمند (مورد پژوهی: بخش مرکزی شهر اهواز). برنامه‌‌ریزی منطقه‌‌ای، 6(24): 215-230.

نظم فر، ح.، عشقی، ع.، و علوی، س. (1397). ارزیابی کیفیت محیط زیست شهری (نمونه موردی: سکونتگاه‌‌های شهری استان اردبیل). فضای جغرافیایی، 18(63): 1-23.