آمار
| تعداد نشریات | 50 |
| تعداد شماره‌ها | 2,205 |
| تعداد مقالات | 20,229 |
| تعداد مشاهده مقاله | 24,130,133 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 22,073,823 |
شعر خنیایی؛ پیوند ادبی فرهنگی ایران و اندلس | ||
| جستارهای زبان شناختی تطبیقی در فارسی و عربی | ||
| دوره 1، شماره 1، شهریور 1402، صفحه 141-161 اصل مقاله (281.91 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشي | ||
| نویسنده | ||
علیرضا باقر 
| ||
| استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| شعر از آغاز با وزن و ریتم آمیخته بوده است و این آمیختگی سبب شده است که برخی وزن و موسیقی را از مؤلّفه‌های اصلی شعر بدانند و سخن ناموزون را هرچند که خیال‌انگیز و سحرآمیز باشد، در شمار شعر نیاورند. فارغ از درستی و نادرستی این دیدگاه، باید گفت که تفاوت شعر خنیایی با شعر عادی در آن است که این گونه از شعر اساساً برای خوانده شدن به همراه موسیقی، آواز و دست‌افشانی سروده می‌شده است. در این نوشتار ابتدا به پیدایش زجل و موشّحه در اندلس و نیز دلایل خنیایی بودن آن پرداخته‌ام و سپس ضمن بیان این که چنین شعری با تکیه بر نشانه‌های گوناگون و با توجّه به نظر بسیاری از اهل تحقیق، از سنّت شعری غربی و اروپایی گرفته نشده، نشان داده‌ام که شعر عربی نیز اصالتاً خنیایی نبوده است و سپس با تبیین خنیایی بودن شعر پارسی به این نتیجه رسیده‌ام که ریشه‌های شعر خنیایی اندلس را باید در شعر کهن پارسی بجوییم و بپذیریم که فرهنگ و ادبیّات ایران و اندلس از راه شعر خنیایی به هم گره خورده است. قرائن و شواهدی چونان حضور آهنگ‌سازان و خنیاگران ایرانی‌تبار در اندلس نیز این پیوند را تقویت می‌کند | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ایران؛ اندلس؛ شعر خنیایی؛ خنیاگری؛ مسمّط؛ زجل؛ موشّح | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 11 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 6 |
||
